- Obawiam się, że tak.

- Zabierz ręce!
rzeczy się bała, a huk kanonady uodpornił ją na lęk przed hałasem. Odgarnęła mokre włosy z
Z pewnością miała rację. Edward zastanawiał się nawet, czy jego wewnętrzny niepokój nie wynika z braku głębokiej uczuciowej więzi. Patrząc na szczęśliwe związki swego rodzeństwa, czasami czuł gorycz, że takie uczucia są dla niego nieosiągalne. Tak było, dopóki nie spotkał Belli.
- Zabił pan wszystkich Kozaków? Dragoni wymienili zdumione spojrzenia i zaczęli
- Zaraz zrozumiesz.
- A więc mnie śledzisz. Wiesz, że tego nie znoszę.
Przysadzista, na wpół zrujnowana chałupka stała wśród chaszczy na uboczu. Pod
uśmiechem na ustach. Przynajmniej tak to zinterpretował Krystian, w którym aż
uratować jego honor. Dlaczego ta dziewczyna go nie chciała?
obmyta deszczem, a powietrze dużo świeższe niż poprzednio.
A zatem jego przyszła żona nie tylko miała go za ostatniego szubrawca bez krzty
wychodząc do kuchni. Już po chwili wróciła z dużym talerzem pełnym ciasta, a w
że to hulaszczy wybryk. Chełpiłem się nim cynicznie, lecz biedna, bezgranicznie mi oddana
spoglądając na Adama z jakimś dziwnym błyskiem w oku. – Weźmiesz mnie do

Przysiadł się do niej i popatrzył przez szybę.
- Jeśli rzeczywiście mnie kochasz,
podskoczyła.
Teraz znowu była kobietą, z którą pragnął zostać.
mój brytan. Uważam go za swoją własność, ale właściwie jedyną osobą, która może sobie z nim poradzić, jest mój stary służący Toller. Zwierzę jest karmione tylko raz dziennie, a i to dość skąpo, toteż jest zawsze ostre jak brzytwa. Toller go spuszcza na noc i Boże zmiłuj się nad tym rzezimieszkiem, w którym zatopi swe kły. Na litość Boską, proszę nigdy, pod żadnym pozorem nie wychodzić, w nocy poza próg domu, bo to może kosztować życie.
- Więc dowiedź tego. Skończ szkołę.
- Dobrze, milordzie - powiedział doradca z ciężkim westchnieniem. - Zawsze leży mi
Musi dowiedzieć się, czy to on zamordował jego matkę. Gloria spostrzegła jego ponurą minę.
- Słucham. Wiem, że gdyby Diana żyła, dziś bylibyśmy rozwiedzeni. Nie chcę po raz drugi popełnić tego samego błędu - przyznał.
- Ale ja nie zrobiłam nic złego! Siostra jest tutaj przełożoną i sama chyba widzi...
Bryce uśmiechnął się, zrobił, o co prosiła i podążył za nią.
- Ale... - Gloria uniosła dłoń do skroni. - Ale... tyle lat? Tyle lat milczała? Wiedziała przecież, jak się ze mną skontaktować. Dlaczego nigdy nie próbowała? Dlaczego nie chciała mnie
- Santos? - Spojrzała na niego zaniepokojona. - Co się stało?
Znalazł ją w salonie. Stała sztywno na środku pokoju, zapatrzona w przestrzeń. Przez chwilę patrzył na nią zbolałym, zrozpaczonym wzrokiem.
ROZDZIAŁ DWUDZIESTY CZWARTY